آشنایی با معاملات آتی یا فیوچرز
بیایید در مورد معاملات آتی یا فیوچرز بیشتر بدانیم، که به شما امکان می دهد از حرکات کوتاه مدت قیمت در هر جهت سود ببرید. این نوع معاملات برای کسانی که استراتژی سرمایه گذاری برای استفاده از نوسانات بازار و تغییرات قیمت در آینده دارند، بهترین است.
دو نوع موقعیت در معاملات آتی
دو نوع موقعیت در معاملات آتی وجود دارد: کوتاه (فروش) و بلند (خرید)
- Short Position برای سود بردن از کاهش قیمت دارایی طراحی شده است. هر چه قیمت دارایی بیشتر کاهش یابد، ارزش قرارداد بیشتر می شود. این نوع معاملات آتی برای بازار نزولی مناسب است.
- Long Position برای سود بردن از افزایش قیمت دارایی طراحی شده است. این مشابه معاملات نقطه ای است که در آن هر چه قیمت دارایی بیشتر شود، ارزش قرارداد بالاتر می رود. این نوع معاملات آتی برای بازار گاوی مناسب است.
همچنین گزینه‌ای وجود دارد که می‌تواند سود را در معاملات آتی افزایش دهد که اهرم است، اما خطرات بالاتری نیز دارد. معامله گران باید بهترین روش های معاملاتی را برای استراتژی سرمایه گذاری و تحمل ریسک خود انتخاب کنند. انتخاب باشماست! همیشه قبل از سرمایه گذاری تحقیق کنید!
.
منبع Bitazza Content Hub
معاملات آتی چیست؟
قراردادهای آتی، قراردادهای مالی مشتقه ای هستند که طرفین را ملزم به خرید یا فروش دارایی در تاریخ و قیمت آتی از پیش تعیین شده می کند. خریدار باید بدون توجه به قیمت فعلی بازار در تاریخ انقضا، دارایی پایه را به قیمت تعیین شده خریداری کند یا فروشنده باید دارایی پایه را بفروشد.
دارایی های اساسی شامل کالاهای فیزیکی و ابزارهای مالی است. قراردادهای آتی مقدار دارایی پایه را به تفصیل بیان می کنند و برای تسهیل تجارت در بورس آتی استاندارد شده اند. از معاملات آتی می توان برای پوشش ریسک یا سفته بازی استفاده کرد.
شناخت معاملات آتی یا فیوچرز
قراردادهای آتی – که معاملات آتی یا فیوچرز نیز نامیده می شود. – به معامله گران اجازه می دهد قیمت دارایی یا کالای اساسی را قفل کنند. این قراردادها دارای تاریخ انقضا هستند و قیمت هایی را تعیین می کنند که از قبل مشخص است. آتی ها با ماه انقضا مشخص می شوند. به عنوان مثال، قرارداد آتی طلای دسامبر در ماه دسامبر منقضی می شود.
معامله گران و سرمایه گذاران از اصطلاح آتی در اشاره به طبقه کلی دارایی استفاده می کنند. با این حال، انواع مختلفی از قراردادهای آتی برای معاملات در دسترس هستند از جمله:
- معاملات آتی کالا با کالاهای اساسی مانند نفت خام، گاز طبیعی، ذرت و گندم
- معاملات آتی شاخص سهام با دارایی های اساسی مانند S&P 500 Index
- معاملات آتی ارز شامل یورو و پوند انگلیس
- معاملات آتی فلزات گرانبها برای طلا و نقره
- قراردادهای آتی خزانه داری ایالات متحده برای اوراق قرضه و سایر اوراق بهادار مالی
مهم است که به تمایز بین گزینه ها و معاملات آتی توجه کنید. قراردادهای اختیار معامله به سبک آمریکایی به دارنده این حق (اما نه تعهد) برای خرید یا فروش دارایی پایه در هر زمانی قبل از تاریخ انقضای قرارداد می دهد. با گزینه های اروپایی، شما فقط می توانید در زمان انقضا امتحان کنید اما مجبور نیستید از این حق استفاده کنید.
از سوی دیگر، خریدار یک قرارداد آتی، موظف است کالای پایه (یا معادل مالی) را در زمان انقضا و نه قبل از آن، در اختیار بگیرد. خریدار قرارداد آتی می تواند در هر زمانی قبل از انقضا موقعیت خود را بفروشد و از تعهد خود مبرا باشد. به این ترتیب، خریداران هر دو قرارداد اختیار معامله و آتی از بسته شدن موقعیت دارنده اهرم قبل از تاریخ انقضا سود می برند.
مزایای فیوچرز یا معاملات آتی چیست؟
سرمایه گذاران می توانند از قراردادهای آتی برای حدس و گمان در مورد جهت قیمت دارایی پایه استفاده کنند.
شرکت ها می توانند از قیمت مواد خام یا محصولاتی که می فروشند محافظت کنند تا در برابر تغییرات نامطلوب قیمت محافظت کنند.
قراردادهای آتی ممکن است فقط مستلزم سپرده گذاری کسری از مبلغ قرارداد نزد یک کارگزار باشد.
معایب معاملات فیوچرز یا معاملات آتی چیست؟
از آنجایی که قراردادهای آتی از اهرم استفاده می کنند، سرمایه گذاران در معرض خطر از دست دادن بیش از مقدار حاشیه اولیه هستند.
سرمایه‌گذاری در یک قرارداد آتی ممکن است باعث شود شرکتی که دارای پوشش محافظتی است، تغییرات قیمت مطلوب را از دست بدهد.
مارجین می تواند یک شمشیر دو لبه باشد، به این معنی که سودها افزایش می یابند اما ضررها نیز افزایش می یابد.
استفاده از معاملات آتی یا فیوچرز
بازارهای آتی به طور معمول از اهرم بالایی استفاده می کنند. اهرم به این معنی است که معامله گر نیازی به قرار دادن 100٪ مبلغ قرارداد در هنگام ورود به معامله ندارد. در عوض، کارگزار به یک مقدار حاشیه اولیه نیاز دارد که شامل کسری از ارزش کل قرارداد است.
نکته : مبلغ مورد نیاز کارگزار برای حساب مارجین بسته به اندازه قرارداد آتی، اعتبار سرمایه گذار و شرایط و ضوابط کارگزار می تواند متفاوت باشد.
صرافی که در آن قرارداد آتی معامله می شود، تعیین می کند که آیا قرارداد برای تحویل فیزیکی است یا می توان آن را به صورت نقدی تسویه کرد. یک شرکت ممکن است یک قرارداد تحویل فیزیکی برای قفل کردن قیمت کالایی که برای تولید نیاز دارد، منعقد کند. با این حال، بسیاری از قراردادهای آتی شامل معامله گرانی است که در مورد معامله سفته بازی می کنند. این قراردادها بسته یا خالص می‌شوند – مابه‌التفاوت قیمت معامله اولیه و پایان معامله – و دارای تسویه نقدی هستند.
آینده برای حدس و گمان در معاملات فیوچرز
یک قرارداد آتی به معامله گر اجازه می دهد تا در جهت قیمت یک کالا حدس بزند. اگر معامله‌گری یک قرارداد آتی می‌خرید و قیمت کالا افزایش می‌یافت و در زمان انقضا بالاتر از قیمت قرارداد اصلی معامله می‌شد، آن‌وقت سود خواهد داشت. قبل از انقضا، قرارداد آتی – موقعیت خرید – به قیمت فعلی فروخته می شود و موقعیت خرید بسته می شود.
تفاوت بین قیمت ها به صورت نقدی در حساب کارگزاری سرمایه گذار تسویه می شود و هیچ محصول فیزیکی تغییر نمی کند. با این حال، اگر قیمت کالا کمتر از قیمت خرید مشخص شده در قرارداد آتی باشد، معامله گر نیز می تواند ضرر کند.
سفته بازان همچنین می توانند در صورت پیش بینی کاهش قیمت دارایی پایه، یک موقعیت سفته بازانه کوتاه داشته باشند. اگر قیمت کاهش یابد، معامله‌گر برای بستن قرارداد موضع جبرانی اتخاذ می‌کند. باز هم، مابه التفاوت خالص در انقضای قرارداد تسویه خواهد شد. اگر قیمت دارایی پایه کمتر از قیمت قرارداد باشد، سرمایه گذار متوجه سود خواهد شد و اگر قیمت فعلی بالاتر از قیمت قرارداد باشد، ضرر خواهد کرد.
توجه به این نکته مهم است که معامله با مارجین موقعیت بسیار بیشتری نسبت به مبلغ نگهداری شده توسط حساب کارگزاری را امکان پذیر می کند. در نتیجه، سرمایه‌گذاری حاشیه می‌تواند سود را تقویت کند، اما می‌تواند زیان را نیز افزایش دهد.
معامله‌گری را تصور کنید که موجودی حساب کارگزاری 5000 دلاری دارد و در نفت خام موقعیت 50000 دلاری دارد. اگر قیمت نفت برخلاف معامله حرکت کند، می تواند به معنای زیان هایی باشد که بسیار بیشتر از مبلغ حاشیه اولیه 5000 دلاری حساب است. در این حالت، کارگزار یک مارجین فراخوانی می‌کند و می‌خواهد وجوه اضافی برای پوشش زیان‌های بازار سپرده شود.
معاملات آتی یا فیوچرز برای پوشش ریسک
می توان از معاملات آتی برای محافظت از حرکت قیمت دارایی پایه استفاده کرد. در اینجا، هدف جلوگیری از زیان ناشی از تغییرات بالقوه نامطلوب قیمت است تا حدس و گمان. بسیاری از شرکت‌هایی که وارد پوشش‌های پوششی می‌شوند، از دارایی اصلی استفاده می‌کنند یا در بسیاری موارد تولید می‌کنند.
به عنوان مثال، کشاورزان ذرت می توانند از قراردادهای آتی برای قفل کردن قیمت مشخصی برای فروش محصول ذرت خود استفاده کنند. با این کار ریسک خود را کاهش می دهند و تضمین می کنند که قیمت ثابت را دریافت خواهند کرد. اگر قیمت ذرت کاهش یابد، کشاورز برای جبران ضررهای ناشی از فروش ذرت در بازار، سودی در پرچین خواهد داشت. با چنین سود و زیان هایی که یکدیگر را خنثی می کنند، پوشش ریسک به طور موثری در قیمت بازار قابل قبولی قفل می شود.
نمونه ای از معاملات آتی یا فیوچرز
فرض کنید یک معامله گر می خواهد با عقد قرارداد آتی در ماه می با این انتظار که قیمت تا پایان سال بیشتر شود، روی قیمت نفت خام گمانه زنی کند. قرارداد آتی نفت خام دسامبر به قیمت 50 دلار معامله می شود و معامله گر قرارداد را خریداری می کند.
از آنجایی که نفت با افزایش 1000 بشکه ای معامله می شود، سرمایه گذار اکنون موقعیتی به ارزش 50000 دلار نفت خام (1000 x 50 دلار = 50000 دلار) دارد. آنها نزد کارگزار سپرده گذاری می کنند.
از ماه می تا دسامبر، قیمت نفت مانند ارزش قرارداد آتی در نوسان است. اگر قیمت نفت بیش از حد نوسان داشته باشد، ممکن است کارگزار نیاز داشته باشد که وجوه اضافی به حساب مارجین واریز شود. این حاشیه نگهداری نامیده می شود.
در آذرماه، تاریخ پایان قرارداد (جمعه سوم ماه) نزدیک است. قیمت نفت خام به 65 دلار رسیده است. معامله گر قرارداد اصلی را برای خروج از موقعیت می فروشد. مابه التفاوت خالص به صورت نقدی تسویه می شود. آنها 15000 دلار به دست می آورند، کمتر از هر گونه کارمزد و کمیسیونی که به کارگزار بدهکار است (65 – 50 دلار = 15 x 1000 = 15،000 دلار).
با این حال، اگر قیمت نفت به جای آن به 40 دلار کاهش می یافت، سرمایه گذار 10000 دلار ضرر می کرد (50 – 40 دلار = ضرر 10 در 1000 دلار = ضرر 10،000 دلار).
فیوچرز یا قراردادهای آتی چیست؟
قراردادهای آتی ابزار سرمایه گذاری است که به خریدار اجازه می دهد روی قیمت آتی یک کالا یا اوراق بهادار دیگر شرط بندی کند. انواع مختلفی از قراردادهای آتی موجود است. اینها ممکن است دارایی های اساسی مانند نفت، شاخص های بورس، ارزها و محصولات کشاورزی داشته باشند.
برخلاف قراردادهای آتی که بین طرفین درگیر سفارشی می شود، قراردادهای آتی در مبادلات سازمان یافته مانند مواردی که توسط CME Group Inc. (CME) اداره می شود، معامله می شود. قراردادهای آتی در میان معامله گران، که هدفشان سود در نوسانات قیمت است، و همچنین مشتریان تجاری که مایل به محافظت از ریسک های خود هستند، محبوبیت دارد.
آیا قراردادهای آتی نوعی مشتق هستند؟
بله، قراردادهای آتی نوعی محصول مشتقه هستند. آنها مشتقه هستند زیرا ارزش آنها بر اساس ارزش یک دارایی اساسی است، مانند نفت در مورد قراردادهای آتی نفت خام. مانند بسیاری از اوراق مشتقه، قراردادهای آتی یک ابزار مالی اهرمی هستند که پتانسیل سود یا زیان بزرگ را ارائه می دهند. به این ترتیب، آنها به طور کلی به عنوان یک ابزار معاملاتی پیشرفته در نظر گرفته می شوند و معمولاً فقط توسط سرمایه گذاران و موسسات با تجربه معامله می شوند.
اگر قرارداد آتی را تا انقضا نگه دارید چه اتفاقی می افتد؟
اغلب، معامله گرانی که قراردادهای آتی را تا انقضا نگه می دارند، موقعیت خود را به صورت نقدی تسویه می کنند. به عبارت دیگر، معامله‌گر بسته به افزایش یا کاهش دارایی پایه در طول دوره نگهداری سرمایه‌گذاری، صرفاً تسویه نقدی را پرداخت یا دریافت می‌کند.
اما در برخی موارد، قراردادهای آتی به تحویل فیزیکی نیاز دارند. در این سناریو، سرمایه‌گذار دارای قرارداد پس از انقضا، دارایی پایه را تحویل می‌گیرد. آنها مسئول کالاها و پوشش هزینه های جابجایی مواد، ذخیره سازی فیزیکی و بیمه هستند.
منبع : (investopedia.com)
