چندین سیستم در حال حاضر تراکنش ها را با نسخه های دیجیتالی پول انجام می دهند. به عنوان مثال، سیستم های کارت اعتباری به کاربران این امکان را می دهد که کالاها و خدمات را به صورت اعتباری خریداری کنند. سیستم های انتقال سیمی امکان جابجایی پول نقد را در سراسر مرزها فراهم می کند.
چنین تراکنش‌هایی پرهزینه و زمان‌بر هستند، زیرا شامل استفاده از سیستم‌های پردازش متفاوت می‌شوند. سیستم SWIFT، یک شبکه سیستم های پرداخت متشکل از بانک ها و مؤسسات مالی مختلف در سراسر جهان، نمونه ای از چنین تجهیزاتی است. برای هر انتقالی که از طریق شبکه SWIFT انجام می شود، هزینه هایی دریافت می شود. مؤسسات عضو سوئیفت نیز در مجموعه ای از مقررات عمل می کنند که هر کدام به حوزه مالی متفاوتی اختصاص دارد. علاوه بر این، این سیستم‌ها بر اساس وعده پرداخت‌های آتی ساخته شده‌اند و از یک تاخیر زمانی برای هر تراکنش اطمینان می‌دهند. به عنوان مثال، تطبیق کارت‌های اعتباری در تاریخ بعدی اتفاق می‌افتد و کاربران می‌توانند برای تراکنش‌ها استرداد وجه ارسال کنند.
یکی از اهداف پول دیجیتال حذف تاخیر زمانی و هزینه های عملیاتی چنین تراکنش هایی با استفاده از فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT) است. در یک سیستم DLT، گره ها یا دفترهای مشترک به هم متصل می شوند تا یک شبکه مشترک برای پردازش تراکنش ها تشکیل دهند. این شبکه همچنین می تواند به سایر حوزه های قضایی گسترش یابد و زمان پردازش تراکنش ها را به حداقل برساند. شفافیت را برای مقامات و ذینفعان فراهم می کند و با حذف نیاز به پایگاه داده متمرکز سوابق، انعطاف پذیری شبکه مالی را بهبود می بخشد.
پول دیجیتال همچنین با استفاده از یک سیستم اجماع الگوریتمی مشکل خرج کردن مضاعف را حل می کند. مشکل، که به سادگی بیان شد، مربوط به اطمینان از این است که یک “یادداشت” پول دیجیتال دو بار توسط یک شخص خرج نمی شود.
راه اندازی متمرکز تولید و توزیع ارز، مانند آنچه که در حال حاضر با بانک های مرکزی وجود دارد، از سیستمی از شماره های سریال استفاده می کند تا اطمینان حاصل شود که هر اسکناس منحصر به فرد است. برخی از اشکال پول دیجیتال مانند ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) یا پول دیجیتال صادر شده توسط اشخاص خصوصی، نقش یک مقام مرکزی را در تضمین پرداخت بدهی و یکپارچگی تراکنش‌ها، هرچند در زمینه دیجیتال، تکرار می‌کنند.
انواع دیگر پول دیجیتال غیرمتمرکز هستند. آنها عملکرد مقامات مرکزی برای نظارت بر تولید و واسطه های مورد نیاز برای توزیع ارز را حذف می کنند. رمزنگاری استفاده می شود. امضاهای کور هویت طرفین معامله را مخفی می کنند و مدارک با دانش صفر جزئیات تراکنش را رمزگذاری می کنند. نمونه هایی از این نوع پول دیجیتال، ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین و اتریوم هستند.